I hope you enjoy this blog post.

If you want us to appraise your luxury watch, painting, classic car or jewellery for a loan, click here.

Τοπ 10 πιο ακριβοί πίνακες ιμπρεσιονισμού και τέχνης που πωλήθηκαν ποτέ σε δημοπρασία από το 2023

Πίνακας Περιεχομένων

Ιστορία του ιμπρεσιονισμού

Ο ιμπρεσιονισμός είναι αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα κινήματα στην ιστορία της τέχνης και της ζωγραφικής, με αφετηρία τον 19ο αιώνα στο Παρίσι. Το κίνημα ξεκίνησε το 1874 με τη διοργάνωση μιας έκθεσης από την Ανώνυμη Εταιρεία Ζωγράφων, Γλυπτών, Χαρακτών κ.λπ. Μερικά σημαντικά ιδρυτικά μέλη του κινήματος είναι οι Μονέ, Ντεγκά, Πισαρό, Ρενουάρ και Σεζάν. Αυτοί οι ζωγράφοι ήταν ενωμένοι στον αποχωρισμό τους από την Académie des Beaux-Arts και τις εκθέσεις του Salon με κριτές.

Αν και η έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1874, ο Μονέ και άλλοι καλλιτέχνες είχαν αναπτύξει τις τεχνικές που σχετίζονται με το κίνημα αυτό από τη δεκαετία του 1860. Αυτό περιελάμβανε την άμεση συνεργασία με ένα θέμα εκτός στούντιο, ζωγραφίζοντας γρήγορα για να αποτυπώσει φευγαλέες στιγμές. Οι ιμπρεσιονιστικοί πίνακες χαρακτηρίζονταν από σύντομες και γρήγορες πινελιές που υπονοούσαν στερεές μορφές, με έμφαση στις επιδράσεις του φωτός. Ένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό των ιμπρεσιονιστικών έργων είναι η ευφάνταστη χρήση του χρώματος.

Οι σκιές και τα φωτεινά σημεία σπάνια απεικονίζονταν σε μαύρο, άσπρο και γκρι, με τους καλλιτέχνες να χρησιμοποιούν χρώμα αντί για ουδέτερους τόνους. Πολλοί καλλιτέχνες απέφευγαν να προσθέτουν βερνίκι στα τελικά έργα, δημιουργώντας ισχυρότερα και πιο τολμηρά χρώματα από αυτά που είχαν συνηθίσει κοινό και κριτικοί.

Η ιδέα μιας ομαδικής έκθεσης συζητήθηκε για πρώτη φορά το 1867, αλλά ο γαλλοπρωσικός πόλεμος το δυσκόλεψε. Ένας καλλιτέχνης που συμμετείχε σημαντικά στην ανάπτυξη της ομάδας, ο Frédéric Bazille, σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης το 1870 σε ηλικία 28 ετών. Όταν η έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1874, δεν έτυχε καθολικής αποδοχής. Οι συντηρητικοί κριτικοί τέχνης απέρριψαν τα έργα ως ημιτελή. Ένα έργο του Μονέ με τίτλο “Impression, Sunrise” ξεχώρισε ιδιαίτερα, με τον τίτλο του να χρησιμοποιείται υποτιμητικά για να συνοψίσει το κίνημα, εξ ου και ο όρος “ιμπρεσιονισμός”. Ο κριτικός Louis Leroy περιέγραψε το “Impression, Sunrise” ως σκίτσο αντί για ολοκληρωμένο έργο. Παρόλα αυτά, οι πιο προοδευτικοί κριτικοί ήταν θετικοί για την προσέγγιση του κινήματος στην απεικόνιση της σύγχρονης ζωής.

Μετά την έκθεση του 1874, η ομάδα διοργάνωσε άλλες επτά εκθέσεις μέχρι το 1886. Τα μέλη της ομάδας ήταν ρευστά καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου και ο αριθμός των συμμετεχόντων στις εκθέσεις κυμαινόταν μεταξύ εννέα και 30. Ο Πισαρό είναι ο μόνος καλλιτέχνης που συμμετείχε σε όλες τις εκθέσεις των ιμπρεσιονιστών. Η Morisot συμμετείχε σε όλες εκτός από μία.

Η τελευταία έκθεση του 1886 έγινε όταν ξεκινούσε μια νέα εποχή της πρωτοποριακής ζωγραφικής. Τα κεντρικά μέλη του κινήματος είχαν αρχίσει να αναπτύσσουν τη δική τους πρωτότυπη τεχνοτροπία, πράγμα που σημαίνει ότι ελάχιστα μέλη εξακολουθούσαν να εργάζονται σε ένα καθαρά ιμπρεσιονιστικό ύφος. Οι διαφορές αυτές οδήγησαν σε διαφωνίες μεταξύ της ομάδας και στη διάλυση του κινήματος.

Ο ιμπρεσιονισμός ήταν ένα φευγαλέο κίνημα στην ιστορία της τέχνης, που διήρκεσε μόλις τρεις δεκαετίες, αλλά άνοιξε το δρόμο για τη νέα πρωτοποριακή ζωγραφική. Η μοντέρνα προσέγγισή της στη ζωγραφική οδήγησε στην περαιτέρω ανάπτυξη της μοντερνιστικής τέχνης στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Η έννοια του ιμπρεσιονισμού Τέχνη & Ζωγραφική

Όταν πρόκειται να μάθετε την αξία αυτού που έχετε, τι ακριβώς κάνει έναν ιμπρεσιονιστικό πίνακα ή ένα έργο τέχνης και πώς ξέρετε αν έχετε κλασική τέχνη ή έναν πίνακα από μια εντελώς διαφορετική εποχή; Υπάρχουν μερικές μικρές συμβουλές που μπορείτε να εξετάσετε για να ξέρετε αν έχετε στα χέρια σας ένα ιμπρεσιονιστικό έργο τέχνης.

Χωρίς άλλη καθυστέρηση, ας εμβαθύνουμε τώρα στην έννοια του ιμπρεσιονισμού στην τέχνη και τους πίνακες ζωγραφικής, εξετάζοντας τα κύρια χαρακτηριστικά που συνθέτουν αυτό το κίνημα.

1. Ρύθμιση της σκηνής

Τα τοπία είναι σημαντικά στην τέχνη και τους πίνακες του ιμπρεσιονισμού, με την αγάπη για τα ακουαρέλα τοπία και τις τέλειες καρτ ποστάλ να πηγάζουν από αυτή την αγάπη για την ύπαιθρο. Το ζητούμενο δεν είναι να δημιουργηθεί μια τέλεια ή υπερρεαλιστική εικόνα – το ζητούμενο είναι να αποτυπωθεί η αίσθηση ενός τόπου, η αίσθηση του φωτός και της κίνησης και να αποτυπωθεί η ζωή που περιβάλλει τον ιμπρεσιονιστή καλλιτέχνη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το σκηνικό αποτελεί μεγάλο μέρος του κινήματος του ιμπρεσιονισμού.

Μερικοί άνθρωποι περιγράφουν την τέχνη του ιμπρεσιονισμού και τους πίνακες ζωγραφικής ως “ημιτελείς”, επειδή πολλές σκηνές και τεχνοτροπίες έχουν πολύ λίγη ευκρίνεια. Αντίθετα, βασίζονται σε λεπτές χρωματικές αλλαγές και σύντομες πινελιές για να δημιουργήσουν την αίσθηση μιας σκηνής και όχι την άμεση εμφάνισή της.

Σκεφτείτε έναν φακό μαλακής εστίασης σε μια φωτογραφική μηχανή – έτσι συντίθεται εν μέρει η ζωγραφική και η τέχνη του ιμπρεσιονισμού. Διάσημα παραδείγματα είναι η Γέφυρα στη Σεβρ του Alfred Sisley και οι λεύκες στην Επτή του Claude Monet, οι οποίες εστιάζουν στο τοπίο και την αίσθηση μιας τοποθεσίας σε σχέση με τις έντονες, τολμηρές γραμμές και σχήματα.

2. Καθημερινή ζωή

Ωστόσο, ο ιμπρεσιονισμός δεν περιορίζεται μόνο στα τοπία, και όσοι συμμετείχαν στο κίνημα ενδιαφέρονταν επίσης πολύ για την καθημερινή κανονικότητα της ζωής, αντί για τα πορτρέτα και τις οικογένειες. Ένα άλλο σημαντικό θέμα στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού είναι οι πίνακες με σκηνές της καθημερινής ζωής, όπως τα παιδιά που παίζουν ή οι άνθρωποι που κοιμούνται ή ακόμα και κάνουν μπάνιο. Αυτή η αντίληψη δημιούργησε μοναδικούς και συναρπαστικούς ιμπρεσιονιστικούς πίνακες που αποτελούσαν ένα παράθυρο στην καθημερινή ζωή.

Η υφή παίζει τεράστιο ρόλο στην τέχνη του ιμπρεσιονισμού, περισσότερο σε εικόνες ανθρώπων παρά σε λογικά στατικά τοπία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το κάπως “ακατάστατο” αποτέλεσμα της πολύ παχιάς μπογιάς και των πολυεπίπεδων χρωμάτων, ενώ οι προηγούμενες μορφές ζωγραφικής ήταν αρκετά επίπεδες στον καμβά. Αν γυρίσετε έναν ιμπρεσιονιστικό πίνακα στο πλάι, μπορείτε να πάρετε μια σαφή ιδέα για τα πολλά στρώματα και το πάχος του χρώματος, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται κορυφές και κοιλώματα στην επιφάνεια.

Μερικοί από τους πιο διάσημους και ακριβούς πίνακες του ιμπρεσιονισμού εστίαζαν στη ζωή και σε όλα τα πράγματα που την περιβάλλουν, όπως το “Η μικρή χωριατοπούλα” του Καμίλ Πισαρό και το “Κορίτσι στο ντιβάνι” της Μπερτ Μορισό. Και οι δύο χρησιμοποιούν έντονες πινελιές και φωτισμό για να δημιουργήσουν πορτραίτα που είναι πολύ πιο φυσικά και λιγότερο στημένα, χωρίς τις έντονες αντιθέσεις και γραμμές των πιο παραδοσιακών στυλ.

3. Ζωγραφική σε εξωτερικούς χώρους

Ένα από τα σημαντικότερα θέματα των ιμπρεσιονιστικών έργων τέχνης είναι η ιδέα της μεταφοράς της τέχνης έξω και της ζωγραφικής “επί τόπου”, αντί του περιορισμού του καλλιτεχνικού ταλέντου σε ένα στούντιο ή δωμάτιο. Ως εκ τούτου, η ιμπρεσιονιστική τέχνη είναι συχνά πολύ πιο ρευστή και βασισμένη στη φύση, σε σύγκριση με την παραδοσιακή προσωπογραφία και τις στημένες εικόνες, και πολύ πιο αυθόρμητη σε στυλ. Οι συνήθεις τεχνοτροπίες που συναντώνται σε αυτούς τους πίνακες είναι υπαίθρια τοπία και τοπία.

Αναπτύχθηκε από τον Μονέ στη Γαλλία τη δεκαετία του 1860 και από τότε είναι δημοφιλής αυτός ο τρόπος ζωγραφικής και δημιουργίας, προσφέροντας καλύτερη ροή και μοναδική προοπτική των έργων τέχνης. Αν και ο Κλοντ Μονέ είναι ένας από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες, πολλοί ζωγράφοι και αυτοαποκαλούμενοι ιμπρεσιονιστές πήγαν στην ύπαιθρο για να δημιουργήσουν τα αριστουργήματά τους, με αποτέλεσμα το φως και το χρώμα να είναι πιο καθορισμένα και οργανικά στο έργο τους.

4. Αιχμαλωτίζοντας μια στιγμή

Ένα σημαντικό θέμα της ιμπρεσιονιστικής ζωγραφικής είναι η αποτύπωση μιας στιγμής στο χρόνο. Η γρήγορη εργασία επέτρεψε στους ζωγράφους να αποτυπώσουν μια φευγαλέα στιγμή. Μια άλλη σημαντική επιρροή ήταν η ανάπτυξη της φωτογραφίας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Όταν οι ιμπρεσιονιστές ανέπτυσσαν τις τεχνικές τους, η τεχνική πρόοδος είχε οδηγήσει στη φωτογραφική μηχανή στιγμιότυπου και στη δυνατότητα αποτύπωσης μιας και μόνο στιγμής.

Αυτό επηρέασε τους καλλιτέχνες που εργάζονταν με το κίνημα, ενθαρρύνοντάς τους να αποτυπώσουν μια ειλικρινή στιγμή με παρόμοιο τρόπο μέσω της ζωγραφικής.

Οι τολμηρές, αυθόρμητες πινελιές και η καταγραφή μιας συνολικής εντύπωσης και όχι κάθε λεπτομέρειας επέτρεψαν στους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους να απεικονίσουν μια μοναδική στιγμή. Ενώ μπορεί να υποστηριχθεί ότι αυτό σημαίνει ότι τα έργα φαίνονται λιγότερο εκλεπτυσμένα από άλλα στυλ παρατηρητικής ζωγραφικής, το στυλ δίνει την αίσθηση ότι μια στιγμή είναι σύντομη.

Οι σκηνές των παριζιάνικων αστικών τοπίων και οι κάτοικοι της πόλης σε δημόσιους χώρους έγιναν δημοφιλές θέμα για την αποτύπωση μεμονωμένων στιγμών στο χρόνο, συνήθως ζωγραφισμένες με έναν αποστασιοποιημένο τρόπο που παρατηρεί τη σκηνή. Σκηνές αναψυχής, όπως πλήθος κόσμου σε καφετέριες, αίθουσες συναυλιών ή θέατρα, ήταν επίσης συνηθισμένες.

5. Ζωγραφική μικρής κλίμακας

Ένα άλλο κύριο χαρακτηριστικό της ιμπρεσιονιστικής ζωγραφικής είναι ότι τα έργα είναι γενικά μικρής κλίμακας. Λόγω του ότι οι ιμπρεσιονιστές καλλιτέχνες δούλευαν συνήθως έξω, ή “en plein air”, πολλοί χρησιμοποιούσαν μικρούς καμβάδες που ήταν πιο εύκολο να μεταφερθούν. Αυτό τους επέτρεψε να βγάλουν πολλούς καμβάδες ταυτόχρονα, παράγοντας περισσότερα από ένα έργα σε μία μόνο ημέρα.

Ειδικά ο Μονέ ήταν γνωστό ότι δούλευε έξω με πολλούς καμβάδες ταυτόχρονα. Δουλεύοντας με αυτόν τον τρόπο, είχε τη δυνατότητα να ζωγραφίζει το ίδιο θέμα σε διαφορετικές χρονικές στιγμές κατά τη διάρκεια της ημέρας και να αποτυπώνει τις μεταβαλλόμενες επιδράσεις του φωτός, καθώς και πολλαπλές φευγαλέες στιγμές, καθώς η μέρα εξελισσόταν.

Η χρήση μικρότερων καμβάδων διευκόλυνε επίσης την αποτύπωση της εντύπωσης μιας στιγμής σε σύγκριση με την εργασία σε μεγαλύτερη κλίμακα, επειδή οι καλλιτέχνες μπορούσαν να ολοκληρώσουν την εικόνα πιο γρήγορα από ό,τι με ένα μεγαλύτερο έργο. Αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό επειδή το ιμπρεσιονιστικό στυλ χρησιμοποιούσε συνήθως μικρές πινελιές, πράγμα που σήμαινε ότι ένας μεγάλος καμβάς θα χρειαζόταν πολύ περισσότερο χρόνο για να ολοκληρωθεί και θα έχανε την αίσθηση της εντύπωσης μιας σύντομης στιγμής.

Η ζωγραφική σε εξωτερικούς χώρους σημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος να αλλάξουν γρήγορα οι συνθήκες φωτός και καιρού, και η χρήση μικρής κλίμακας καμβάδων βοήθησε να μετριαστεί αυτό το ενδεχόμενο. Αν και υπάρχει φυσική διακύμανση στο μέγεθος του καμβά που χρησιμοποιείται και δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο μέγεθος στο οποίο να ανταποκρίνονται όλοι οι ιμπρεσιονιστικοί πίνακες, οι ιμπρεσιονιστικοί πίνακες μεγάλης κλίμακας είναι σίγουρα ασυνήθιστοι.

Τοπ 10 πιο ακριβοί πίνακες ιμπρεσιονισμού και τέχνης που πωλήθηκαν ποτέ σε δημοπρασία από το 2023

1. Σεζάν – “Οι χαρτοπαίκτες”

Ο Σεζάν δημιούργησε πέντε πίνακες με παίκτες καρτών και ένας από αυτούς που πωλήθηκε σε δημοπρασία το 2002 θα γίνει ο ακριβότερος ιμπρεσιονισμός στον κόσμο το 2023. Πουλήθηκε τον Φεβρουάριο του 2002 έναντι 259 εκατομμυρίων δολαρίων και αγοράστηκε από το κράτος του Κατάρ.

Προηγουμένως ανήκε στον Γιώργο Εμπειρίκο, έναν Έλληνα μεγαλοεφοπλιστή, ο οποίος είχε απορρίψει τις προσφορές για την αγορά του έργου για πολλά χρόνια, αλλά άρχισε συζητήσεις με το κράτος του Κατάρ προς το τέλος της ζωής του.

Η πώληση ολοκληρώθηκε μετά το θάνατό του. Το έργο πιστεύεται ότι είναι ο τελευταίος πίνακας του Σεζάν για τους χαρτοπαίκτες και ζωγραφίστηκε το 1895. Είναι επίσης το πιο λιτό από τα έργα της σειράς.

2. Μονέ – “Haystacks”

Τον Μάιο του 2019 μια εκδοχή του πίνακα “Haystacks” του Μονέ πωλήθηκε στον οίκο Sotheby’s στη Νέα Υόρκη έναντι 110,7 εκατομμυρίων δολαρίων, καθιστώντας το ένα από τα ακριβότερα έργα ιμπρεσιονιστικής τέχνης στον κόσμο το 2023.

Ο πίνακας φιλοτεχνήθηκε τη δεκαετία του 1890 και πωλήθηκε σε δημοπρασία σε αγοραστή που παραμένει άγνωστος. Αυτή η υψηλή τιμή πώλησης υποδηλώνει την εντυπωσιακή αξία του έργου αυτού ως επένδυση.

Όταν πωλήθηκε για τελευταία φορά τη δεκαετία του 1980, η τιμή πώλησης ήταν μόλις 2,5 εκατομμύρια δολάρια. Ο κατάλογος πωλήσεων του Sotheby’s για αυτή τη δημοπρασία περιέγραφε το έργο ως μία από τις πιο καθοριστικές σειρές ζωγραφικής του 19ου αιώνα. Αυτό το κύρος μπορεί να εξηγεί γιατί παραμένει ένας από τους ακριβότερους ιμπρεσιονιστικούς πίνακες στον κόσμο το 2023.

3. Monet – “Haystacks” (alternative)

Μια εναλλακτική εκδοχή του “Haystacks” δημοπρατήθηκε στον οίκο Christie’s της Νέας Υόρκης τον Νοέμβριο του 2016, με τιμή πώλησης 81,4 εκατομμύρια δολάρια και έγινε ένας από τους ακριβότερους ιμπρεσιονιστικούς πίνακες στον κόσμο το 2023.

Όπως και το έργο του Μονέ που δημοπρατήθηκε στον οίκο Sotheby’s το 2019, έτσι και αυτό το έργο πωλήθηκε σε αγνώστου ταυτότητας αγοραστή. Το έργο αυτό δημιούργησε πόλεμο προσφορών στη δημοπρασία, με πέντε διαφορετικούς αγοραστές να ανταγωνίζονται γι’ αυτό επί 14 λεπτά πριν τελικά πωληθεί.

Σε αντίθεση με την άλλη εκδοχή του “Haystacks”, αυτός ο πίνακας δείχνει τη δύση του ήλιου και διαφοροποιείται από τους βαθύτατους κόκκινους τόνους μέσα στο έργο. Αυτή η ιδιαιτερότητα πιθανώς συνέβαλε στο να γίνει το έργο τόσο περιζήτητο και να προσελκύσει μια τόσο υψηλή τιμή πώλησης.

4. Renoir – “Bal du Moulin de la Galette”

Ο πίνακας “Bal du Moulin de la Galette” του Renoir πωλήθηκε σε δημοπρασία τον Μάιο του 1990 έναντι 78 εκατομμυρίων δολαρίων, καθιστώντας τον έναν από τους ακριβότερους ιμπρεσιονιστικούς πίνακες στον κόσμο το 2023.

Πουλήθηκε στον οίκο Sotheby’s στη Νέα Υόρκη και αγοράστηκε από την Betsey Whitney, φιλάνθρωπο και πρώην νύφη του John F Kennedy. Εκείνη την εποχή, το έργο ήταν επίσης ο δεύτερος ακριβότερος πίνακας που πωλήθηκε ποτέ, μετά το “Πορτρέτο του Δρ Γκασέ” του Βαν Γκογκ.

Ο πίνακας, ο οποίος εξακολουθεί να αποτελεί έναν από τους ακριβότερους ιμπρεσιονισμούς στον κόσμο το 2023, πιστεύεται ότι βρίσκεται τώρα σε ιδιωτική συλλογή στην Ελβετία. Ο Ρενουάρ δημιούργησε δύο εκδοχές αυτού του πίνακα, με το συγκεκριμένο έργο να είναι το μικρότερο από τα δύο.

5. Μονέ – “Bassin aux Nymphéas”

MONET -

Ένα από τα πιο διάσημα παραδείγματα ιμπρεσιονιστικής τέχνης είναι το “Bassin aux Nymphéas” του Μονέ. Η φήμη του συνέβαλε στο να γίνει ένα από τα πιο ακριβά έργα ιμπρεσιονισμού στον κόσμο το 2023.

Πουλήθηκε τον Μάιο του 2021 σε άγνωστο αγοραστή από τον οίκο Sotheby’s στη Νέα Υόρκη και η τιμή του ανήλθε σε 70,4 εκατομμύρια δολάρια. Το έργο είναι ασυνήθιστο, καθώς είναι έργο μεγάλης κλίμακας, ζωγραφισμένο τόσο “en plein air” όσο και στο εργαστήριο του Μονέ. Η πώλησή του επιβεβαίωσε επίσης στον κόσμο της τέχνης ότι η πανδημία του κοροναϊού δεν είχε επιβραδύνει εντελώς την αγορά τέχνης.

Πριν από την πώληση ανήκε στον Αμερικανό παραγωγό ταινιών Ray Stark και εκτέθηκε στο Μουσείο Τέχνης Kimbell στο Τέξας από το 2019 έως την πώλησή του το 2021.

6. Μανέ – “Άνοιξη (Jeanne Demarsy)”

Ένας άλλος από τους ακριβότερους πίνακες ιμπρεσιονισμού στον κόσμο το 2023 είναι ο πίνακας του Μανέ “Άνοιξη (Jeanne Demarsy)”. Πουλήθηκε από τον οίκο Christie’s στη Νέα Υόρκη τον Νοέμβριο του 2011 έναντι 65 εκατομμυρίων δολαρίων. Πουλήθηκε από το Μουσείο J Paul Getty στο Λος Άντζελες σε άγνωστο αγοραστή.

Δημιουργήθηκε το 1881, σε μια εποχή που ο Μανέ ήταν σοβαρά άρρωστος, και επρόκειτο να αποτελέσει μέρος μιας σειράς τεσσάρων πινάκων που απεικόνιζαν τις εποχές του χρόνου, αλλά ο καλλιτέχνης κατάφερε να ολοκληρώσει μόνο δύο από αυτά τα έργα πριν από το θάνατό του τον Απρίλιο του 1883.

Το έργο αυτό είναι σημαντικό, διότι ήταν το τελευταίο έργο της καριέρας του Μανέ, το οποίο μπορεί να συμβάλει στο γιατί προσέλκυσε μια τόσο εντυπωσιακή τιμή στη δημοπρασία.

7. Σεζάν – “Rideau, Cruchon et Compotier”

Το έργο “Rideau, Cruchon et Compotier” του Σεζάν έχει τη διάκριση να είναι το ακριβότερο έργο νεκρής φύσης που έχει πωληθεί ποτέ, καθώς και ένα από τα ακριβότερα παραδείγματα ιμπρεσιονιστικών έργων που έχουν πωληθεί σε δημοπρασία.

Δημοπρατήθηκε από τον οίκο Sotheby’s στη Νέα Υόρκη τον Μάιο του 1999 και η τελική τιμή του ανήλθε στα 60,5 εκατομμύρια δολάρια. Πωλήθηκε από την οικογένεια Whitney σε αγοραστή που δεν έχει αποκαλυφθεί.

Όταν ο Σεζάν εξέθετε το έργο του στις εκθέσεις ιμπρεσιονισμού, συχνά ξεχώριζε από τους κριτικούς ιδιαίτερα, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά ειρωνικό το γεγονός ότι τα έργα του είναι σήμερα, το 2023, μερικοί από τους ακριβότερους ιμπρεσιονιστικούς πίνακες στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του “Οι χαρτοπαίκτες”, ο οποίος παραμένει ο ακριβότερος ιμπρεσιονιστικός πίνακας που έχει πωληθεί ποτέ.

8. Μονέ – “Γέφυρα Waterloo: Brouillard”

Μια σπάνια ιμπρεσιονιστική απεικόνιση του Λονδίνου και όχι του Παρισιού, το έργο του Μονέ “Waterloo Bridge: Effet de Brouillard” πουλήθηκε το 2021 από τον οίκο Christie’s στη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο της βραδινής πώλησης του 20ού αιώνα.

Πρόκειται για ένα μεγαλύτερο έργο και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του καλλιτέχνη. Προσέλκυσε την υψηλότερη τιμή από όλα τα έργα της δημοπρασίας, φτάνοντας σε τελική τιμή πώλησης 48,25 εκατομμύρια δολάρια, πράγμα που σημαίνει ότι είναι από τους ακριβότερους ιμπρεσιονιστικούς πίνακες στον κόσμο το 2023.

Πριν από το 2021, το έργο πωλήθηκε για τελευταία φορά σε δημοπρασία το 1939. Από το 1951 βρισκόταν στη συλλογή της οικογένειας Bulova, αφού αποκτήθηκε το 1951 από τον Arde Bulova, τον πρόεδρο της Bulova Watch Company.

9. Μονέ – “Le Bassin aux Nymphéas”

https://www.youtube.com/watch?v=5yx3uZPZpJo

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Μονέ ζωγράφισε περίπου 250 εκδοχές του “Le Bassin aux Nymphéas”, συμβάλλοντας στο να είναι μερικά από τα πιο διάσημα παραδείγματα της ιμπρεσιονιστικής τέχνης. Η φήμη αυτών των έργων πιθανώς οδήγησε στις υψηλές τιμές πώλησής τους.

Αυτή είναι η δεύτερη εκδοχή που εμφανίζεται στους ακριβότερους ιμπρεσιονιστικούς πίνακες που πωλούνται σε δημοπρασία. Δημοπρατήθηκε από τον οίκο Christie’s στο Λονδίνο έναντι 40,9 εκατομμυρίων λιρών και εξακολουθεί να συγκαταλέγεται μεταξύ των ακριβότερων έργων ιμπρεσιονισμού στον κόσμο το 2023. Ο οίκος Christie’s δημοπράτησε το έργο αυτό τον Ιούνιο του 2008, όπου πωλήθηκε από τους J. Irwin και Xenia S. Miller σε έναν μη γνωστοποιημένο αγοραστή.

Όλοι αυτοί οι πίνακες φιλοτεχνήθηκαν στον κήπο του σπιτιού του Μονέ στα βορειοδυτικά του Παρισιού, όπου έζησε μέχρι το θάνατό του το 1926.

10. Σεζάν – “Nature morte avec pot au lait, melon et sucrier”

Τον Οκτώβριο του 2020, ο οίκος Christie’s στη Νέα Υόρκη δημοπράτησε το έργο του Σεζάν “Nature morte avec pot au lait, melon et sucrier”, μια υδατογραφία νεκρής φύσης. Πουλήθηκε από το Edsel & Eleanor Ford House και η τελική τιμή της δημοπρασίας ανήλθε σε 28,65 εκατομμύρια δολάρια, επιβεβαιώνοντας και πάλι ότι η παγκόσμια πανδημία δεν είχε σταματήσει τον κόσμο της τέχνης.

Θεωρείται ένας από τους καλύτερους πίνακες ακουαρέλας που πωλήθηκαν ποτέ σε δημοπρασία και είναι επίσης ένα από τα ακριβότερα έργα ιμπρεσιονισμού στον κόσμο το 2022. Ζωγραφισμένο μεταξύ 1900 και 1906, είναι ένα από τα τελευταία έργα που δημιούργησε ο Σεζάν πριν από το θάνατό του τον Οκτώβριο του 1906.

Πριν από την πώλησή του, βρισκόταν στη συλλογή των Edsel & Eleanor Ford από το 1933.

Συνοψίζοντας, μερικά από τα πιο διάσημα

και τα ακριβά έργα τέχνης & πίνακες ιμπρεσιονισμού από το 2023 περιλαμβάνουν:

Έχω στα χέρια μου ένα ιμπρεσιονιστικό έργο τέχνης ή έναν πίνακα ζωγραφικής;

Αν νομίζετε ότι μπορεί να έχετε στα χέρια σας κάποιο πραγματικά πολύτιμο κομμάτι ιμπρεσιονιστικής τέχνης ή ζωγραφικής, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να εκτιμήσετε το έργο τέχνης. Ένας επαγγελματίας θα είναι σε θέση να σας συμβουλεύσει σχετικά με όλες τις αποχρώσεις και το ύφος του ιμπρεσιονιστικού κινήματος και να σας δώσει μια καλή ιδέα για την ηλικία του πίνακά σας.

Για όσους γνωρίζουν ότι ο πίνακάς τους έχει αξία και επιθυμούν να πάρουν δάνειο, το New Bond Street Pawnbrokers διαθέτει όλα όσα χρειάζεστε.

Γνωρίζουμε την αξία της τέχνης του ιμπρεσιονισμού και των πινάκων ζωγραφικής – και ξέρουμε ότι μπορούμε να σας βοηθήσουμε. Επικοινωνήστε μαζί μας σήμερα για να μάθετε περισσότερα για τα δάνειά μας έναντι έργων τέχνης ή ιμπρεσιονιστικών πινάκων.

Το New Bond Street Pawnbrokers είναι μια διακριτική, πολυτελής υπηρεσία ενεχυροδανειστηρίων που περιλαμβάνει δανεισμό έναντι έργων τέχνης και μιας ποικιλίας καλλιτεχνών όπως οι Andy Warhol, Bernard Buffet, Damien Hirst, David Hockney, Marc Chagall, Raoul Duffy, Sean Scully, Tom Wesselmann, Tracey Emin, Banksy και Roy Lichtenstein, για να αναφέρουμε μόνο μερικούς.